پائیــز هولناکی است ...

پائیـــز هولناکی است

به جایِ برگ ها ، آدم ها می ریزیند

حالِ شهرمـــان خــوب نیست

 

 

در گلویم گیر کرده

زخـمِ یـک بغـضِ غریـب

مهدی اخوال ثالث

 

دلِ ویرانِ مرا داد ده ...

دلِ ویرانِ مرا داد ده

ای قاضــــــــــی عشـــق

مولانا



 

دردهـــا دادی و

درمانـــــــــی هنــــــوز

امیرخسرو دهلوی

​

 

کیست که مرهم نهد ...

کیست که مرهم نهد

بـر دلِ مجـــروحِ عشـــــق

سعدی

 

 

فکر ملکِ دلِ مـــــا کن

کـــــه خرابَســـــت ، خَـراب

محتشم کاشانی

 

 

دلِ خـود بَـر تــو نهـــادم ...

دلِ خــــــود

بَـــر تـــــــو نهــــــــــادم

مولانا

 



 

دلِ آزرده ی مــا را

بـــــــه نسیمــــــی بنـــــــواز

حافظ

​

 

بگــذرد ایام ِهجــران نیـز ، هـــم

بگــــذرد

ایام ِهجــران نیــز ، هـــم

حافظ

 

 

نیست در عالـــــم

زِ هجــــــــران ، تلـــــخ تـــر

مولانا

 

تویی که دردِ جهان را ...

ای تــو امــانِ هر بلا

مـــــا همـــه در امانِ تـــــــو

مولانا

 

 

تویی که دردِ جهان را

یگانـــــــــه درمانـــــــــــــــی

هوشنگ ابتهاج

 

سال نو مبارک

عقل تکرار را نمی پذیرد ، اما احساس آری

طبیعت نیز دوستدار تکرار است

طبیعت را ساخته اند از تکرار

تکرار بهـــار مبارک

 

با سلام و تشکر فراوان از دوستان و مخاطبین گرامی

آنگاه که دردمندی سلامت خود را بازیابد آنگاه که دستی به نشان شکر به 

آسمان بلند شود ملائک به شکرانه این سپاس ، تو را می ستایند

 

 دوستان گرامی خوشبختانه از پرسنل کادر بهداشت و درمان هستم

به امید خدا ، با ریشه کن شدن این بیماری مهلک

اگر توفیقی دست دهد و عمری باقی ماند بازخواهم گشت

و مهمان وبتان خواهم بود

 

دعایِ خیرتان بدرقه راهمان

غمی شیرین دلم را می نـوازد

غمــی شیـرین

دِلـــــم را مـی نــــوازد

فریدون مشیری



 

نذر کردم گَر از این غم ، به در آیم روزی

تـــا درِ میکـــده ، شـــادان و غـــزل خـــوان بِـــروم

حافظ

 

ای دردِ توأم درمان ، در بسترِ ناکامی

ای دردِ توأم درمان

در بستـــــرِ ناکامــــــی

حافظ

 

دلِ آشفته ی ما را

ســــــرِ مویــــــــی دریـاب

بیدل دهلوی

سال نفرین شده در قرنِ مصیبت یعنی ...

سال نفرین شده در قرنِ مصیبت یعنی

هیِ زمستــان برود ، بــاز زمستــان برســـد

پویا جمشیدی

 

کــوچ تـــا چنـــد ؟

مگر می شود از خویش گریخت

فاضل نظری

به یزدان که گَر ما خِرد داشتیـم ...

به یــزدان که گَـــر ما خِرد داشتیــــم

کجـــــا ایـــــن سَــــرانجــــام بَـــــد داشتیــــم

فردوسی

 

عیسی دمی کجاست

کـــه احیـــــــایِ مــــــــــا کُنــــد

حافظ

در طلبت رفت به هر جا دلم ...

در طلبت رفت بـــه هــر جــا دلـــم

مولانا

 

جـــان در قدمش کنم کـــه آرام دل است

سعدی

ای اتفاق کوچک ساده ...

ای اتفاق کوچک ساده

پاییــز دارد تمــــام مـــی شود

نمــی افتـــــی ?

 

 

دیگر وقت آن است

برای خــودم خاطره ای ببــافم

زمستــــان در راه اســت

آنها که خوانده ام ، همه از یاد برفت ...

آنها که خوانده ام ، همه از یاد برفت

الا حدیــثِ دوســت ، کــــه تکــــــرار می کنـــــم

سعدی

 

جهان بر دشمنان بفروش و عشق دوستان بستان

 کــــه مقصود از جهان عشق ست و باقـــــي سر بسر بازي

 اوحدی مراغی

مــا را غمِ خزان و نشاطِ بهار نیست ...

مــا را غمِ خزان و نشاطِ بهار نیست

آسوده همچـــو خار بــــه صحـــرا نشسته ایم

فریدون مشیری

 

تو که کیمیا فروشـــــی

نظـــــری بــــه حــــالِ مـــا کُـــن

حافظ

عمرمان گذشت ...

عمرمان گذشت تا باورمان شد

آنچــــه بــاد بُـــــرد

عمـــــــرِ مـــــــا بـــــــود

نــــه برگ هــــــای پاییــــــزی

 

 

اگر روزهـــایِ بَــد نبودنـــد

روزهـــایِ خـوب ، خـوب نبودنـــد

پاییـــز ، سوگلی دلبرانه ...

و آبـان اردیبهشتـی ست

رویِ گل هـــــــای پیــراهــنت

حمیدرضا عبدالهی

 

خــــــدا را چـــــه دیـــــــدی

شاید آبــان ، سوگلی دلبرانه ی پاییـــــز باشد

و پاییــــــز ، نازدانـــه ی فصل هـــــــا

نرگس صرافیان طوفان

برسان سلامِ ما را ...

برسان سلامِ ما را به رفوگرانِ هجران

کــه هنــوز پــاره ی دل ، دو ســه بخیـه کار دارد

شهریار

 

پیوند عمر بسته به موییست ، هوش دار

غمخـــوار خویــش بـاش ، غــمِ روزگار چیست ؟

حافظ

از صبـــح و طلـوع خورشید مَگویید ...

کــــو قـــــــدح ؟

تا فارغـم ، از رنــج هوشیــاری کند

رهی معیری

 

از صبـــح و طلـوع خورشید مَگویید

کانــدر دلِ مــا ، شمسِ پُـر آوازه تــــری است

میثم بشیری

 

نکند مــــا ...

نکند مــــا فقط

بهرِ تماشای ِجهان آمده ایم ؟

 

 

ماییم و نیم جانــــی

آن هـــم ، بــــه لب رسیــده

اهلی شیرازی

پاییز مرا عاشق می کند ...

پاییز دلتنگ ترین دختر سال است

که بغضش زیرِ پایِ آدمهای تنهـــا می شکند

 

عاشق که باشی ، پاییز که باشد

باران کـــه ببـــارد ، انار کــــه هیــــچ

سنگ هم اگر باشی دلت تنگ می شود

زخــــم را پنهـان کن ...

زخــــم را پنهـان کن حتـی از خودت

جُــز نمــک در مشتِ دنیـــــا ، هیـــــچ نیست

 

 

دنیا همه سر به سر خیال است ، خیال

هـــــر نــــوع خیــــال می کنــــی ، می گـــــذرد

وحشی بافقی

ای آنکه طبیبِ دردهایِ مایی ...

 

ای آنکه طبیبِ دردهایِ مایــــی

این درد زِ حد رفت ، چــــه می فرمایــــــی !؟

مولانا

 

تا شدم بی خبر از خویش ...



تا شدم بی خبر از خویش ، خبرها دارم

بی خبـــر شو که خبرهاست ، در این بی خبــــری

فروغی بسطامی

 

تـا خرمنت نسـوزد ...

 

تــا خرمنـت نســـوزد

تشـويشِ مــــــــا ندانــــــــي

سعدی

 

روزی آید که دلـــم

هیـــــچ تمنــــــــا نکنـــــد

سیمین بهبهانی

 

نیست مرا جز تو دوا ...

 

نیست مرا جز تو دوا

ای تــــــو ، دوایِ دل مـــــــن

مولانا

روزی که دلـــــی را ...

 

روزی که دلـــــی را به نگاهی بنوازند

از عُمــر حساب است ، همـــــــان روز و دگر هیـــچ

ملک الشعرا بهار

 

تنگ است دلـــــــم ...

 

 

تنگ است دلـــــــم

قــوتِ فريــــاد ، کجائـــــــی ؟

حزین لاهیجی

ای دل به سرد مهری ...

 

  ای دل به سرد مهری دوران صبور باش

کز پــی رسد بهــــــــار ، چــــــو پاییــــــــز بگذرد

رهی معیری