اهـلِ اویــــم
اهـلِ اویــــــم
مـرا میلِ دگـر نیست ، بگویــــم
حمید رها
اهـلِ اویــــــم
مـرا میلِ دگـر نیست ، بگویــــم
حمید رها
ای نسیمِ بیقـــرارِ روزهایِ عاشقــــی
هـــر کجـــا زلفـــــی پریشان شد
گمــــان کـــردم تویــــــی
فاضل نظری
کـــی بمانیــــم اندر این خانـــه
چون در این خانـــه ، جملــه مهمانیــم
مولانا
خانـــــه ام ابـــــــــــری ست
امـــا در خیــالِ روزهای روشنـــم
نیما یوشیج
شاخِ خشکیم به مــــا ســــردیِ عالــــم چه کنـــد
پیشِ مـــــا برگ و بری نیست کـــه سرمـــا ببــــرد
وحشی بافقی
زمستـــــان چقدر مظلوم است
با اینکه اجاق ها را روشن می کند
از چشــــمِ او مـــی بیننـــد
همه ی ســــــردیِ خــــــود را
تمام حکایتِ ما همین بود
نه غریبــــــــی آمد
و نه آشنایــــــی رفت
سید علی صالحی
هر کســـی را همدمِ غمها و تنهایـــــی مدان
سایه هم راهِ تو می آید ، ولــــــی همراه نیست
مولانا
نگرانِ مـــن نبـــاش ، دستهایـــــم را
بـــه از دســت دادن ، عــــــادت دادهام
گروهی پرنده میآیند ، گروهی پرنده میروند
و تنها پرندهای از کوچ میماند که پرواز را نمیداند
لیلا کردبچه
آن کو به دل دردی ندارد ، آدمـــی نیست
بیـــــزارم از بـــازارِ ایــــن بی هیـــــچ دردان
هوشنگ ابتهاج
دل مــرنجــــــان
که زِ هـــر دل به خـــدا ، راهـــی هست
مولانا