می دهم خود را نویـــدِ سال بهتـــر
سالهــــاست
قیصر امین پور
دیرگاهـــی ست که افتاده ام از خویش ، به دور
شاید این عیــــد ، بــــــه دیـــدارِ خودم هـــم ، بـــروم
مهدی اخوان ثالث
هر که خـــود داند و خدایِ دلش
که چـــــه دردی ست در کجایِ دلش
اخوان ثالث
از گناه مست اگر زاهد به کفر آمد ، چه غم
از خطایِ اهلِ دل باشد ، کــــه خالـــــق بگذرد
فاضل نظری
نه آرامشت را به چشمی وابسته كن
نه دستت را به گرمایِ دستــــی دلخوش
چشم هــــا بستــــه مـــی شوند
و دست هــــا مشت مـــی شوند
و تو می مانــی و یك دنیا تنهایـــی
فروغ فرخزاد
پژواکِ خـــودم بـودم و خـــود را نشنیدم
ای هر چه صـدا ، هر چه صـدا ، هر چه صدا تــو
محمدعلی بهمنی
بر دلـم نشستـه ای
مثل شبنـم روی بـرگ
بگـــذار بنوشمت
ای آبِ بر دل نشستـه ام
شده از درد بخندی که نبارد چشمت
من در این خنده ی پُر غصه مهارت دارم
پروانه حسینی